Blog 3: ‘Wally is heel belangrijk voor Zo-Dichtbij én voor ons’

‘Als een extramurale cliënt bij ons wordt aangemeld, doet een van onze ongeveer 20 wijkverpleegkundigen een intake. Daaraan voorafgaand vragen we mensen standaard om in Zo-Dichtbij de zogenoemde zelfcheck in te vullen. Dat is een digitale vragenlijst over iemands persoonlijke gezondheid en leefsituatie. Met die ingevulde zelfcheck onder de arm doen wij vervolgens het intakegesprek. Het voordeel is dat onze mensen beter beslagen ten ijs komen en gerichter op bepaalde dingen kunnen ingaan, terwijl ze bij andere vragen minder lang stil hoeven staan.

‘We gebruiken Zo-Dichtbij ook bij de evaluatie van de zorg. Stel dat die evaluatie na een halfjaar plaatsvindt, dan kun je precies zien hoe iemand er de vorige keer voorstond, inclusief grafieken. En dan kun je samen met de cliënt kijken of je op de goede weg bent. We checken of de zorg is geleverd zoals afgesproken en of de doelen zijn behaald die we stelden met de cliënt.’

‘Zo-Dichtbij past om 2redenen heel mooi bij onze filosofie: wij vinden dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn; het leven leiden dat je zelf wilt. Ten eerste willen we het werk voor onze wijkverpleegkundigen zo makkelijk mogelijk maken. Ten tweede zijn we ook altijd op zoek naar mogelijkheden om mensen die bij ons aankloppen zo veel mogelijk zelf regie en eigenaarschap te geven. Denk aan de inzet van domotica, maar ook van zoiets als een medicatiedispenser, die mensen zelf regie geeft over hun inname van medicijnen.

'Ook Zo-Dichtbij past in die denkwijze. Een van de vragen in de zelfcheck is bijvoorbeeld deze: “Hoe vaak is er de laatste week iemand bij u over de vloer geweest? En hoe vaak bent u in contact geweest met iemand die niet beroepsmatig langskwam?” Wellicht zet dat mensen aan het denken over hun sociale netwerk en gaan ze nadenken over mogelijkheden om dat netwerk uit te breiden. Dat is het eigenaarschap waar we naar streven. Zo-Dichtbij past in het hele plaatje en komt voor ons dan ook op een logisch moment.’

‘Natuurlijk loop je als pionier tegen kinderziektes aan als je zo’n nieuw systeem gaat gebruiken. Op dit moment werkt het nog zo dat mensen eerst een account moeten aanmaken voordat ze de vragenlijst kunnen invullen. In de praktijk zien we dat de wijkverpleegkundigen daar achteraan moeten zitten: “Hebt u al een account aangemaakt? En heeft u de vragenlijst al ingevuld?” Zo-Dichtbij werkt er heel hard aan om ook dat gedeelte te automatiseren, zodat er automatisch een bericht verschijnt als de vragenlijst nog niet is ingevuld of afgerond.

‘Maar goed, dit zijn kinderziektes en Zo-Dichtbij is druk bezig om dat te verbeteren. Vergeet ook niet dat onze doelgroep bestaat uit ouderen en dat zij niet allemaal even computervaardig zijn. Daar gaat de tijd wel wat in veranderen, maar ook in die zin is het nu nog even pionieren.’

‘Zo-Dichtbij biedt heel veel mogelijkheden. De potentie is enorm. Vandaar dat wij hebben gezegd: laten wij ermee beginnen en kijken waar we tegenaan lopen, in de hoop dat andere partijen er ook in meegaan. Want wat wij het liefste willen, is dat dit hulpmiddel gemeengoed wordt in onze regionale Delftse keten. Het zou mooi zijn als iemand die zich aanmeldt bij de Wmo voor het keukentafelgesprek de zelfcheck van Zo-Dichtbij invult.

‘De eerste stap is onlangs gezet: de huisartsen in de regio hebben aangegeven dat ze graag willen meedoen in de vervolgfase. Stel dat straks ook gemeenten en Wmo-loketten zich aansluiten en wellicht ook ziekenhuizen, dat zou geweldig zijn! Dan hoeft iemand echt maar één keer zijn verhaal te vertellen en kan eventueel ook uitwisseling van gegevens plaatsvinden. Maar natuurlijk altijd onder regie van de cliënt zelf. Hij of zij bepaalt met wie hij deelt. Zo heeft bedenker Wally Keijzer het vanaf het begin bedoeld.’

‘Wally is voor Zo-Dichtbij én voor ons heel belangrijk. Zij heeft ons warmgemaakt voor Zo-Dichtbij, maar gaat ook in gesprek met gemeenten en andere partijen zodat zij met hetzelfde systeem gaan werken.  Ook in de communicatie met wijkverpleegkundigen is ze heel open en makkelijk benaderbaar. Binnenkort schuift ze weer aan bij een overleg, geeft ze toelichting en beantwoordt ze vragen: “Waar lopen jullie tegenaan? Dan gaan wij dat oplossen. En als we het grafisch ontwerp nou zo doen, heb je daar dan wat aan?” Die samenwerking verloopt heel prettig.’